Kahramanmaraş merkezli depremlerden etkilenen Antakya’da bir bölümü yıkılan evinden çıkmayı başaran Sınıf Öğretmeni Esra Güzel, yerleştiği Aydın’da yaşadığı zor günleri öğrencilerinin sevgisiyle aşmaya çalışıyor.
Hatay’ın Antakya ilçesinde eşi ve 2 çocuğuyla yaşayan Esra Güzel, depreme ailesiyle birlikte oturdukları apartmanda yakalandı. Deprem sırasında yatak odasının duvarı Güzel’in üzerine düştü. Eşiyle yıkılan duvar ve eşyaların arasından çocuklarını çıkaran Güzel, yaralı olmasına rağmen karşı komşusunun da yardımına koştu.
Güzel, komşusunun evinden içeri girmeye çalıştığı esnasında yere düşüp omzunu kırdı.
Depremde yakınlarını ve arkadaşlarını kaybeden Güzel, uzun süre ailesiyle arabada kalmak zorunda kaldı. Güzel, daha sonra ailesiyle Aydın Adnan Menderes Üniversitesi’nde (ADÜ) okuyan kızının evine geldi.
Hatıralarını ve öğrencilerini geride bırakmak zorunda kalan Esra öğretmen, Aydın’da zor da olsa yeni hayata “merhaba” dedi.
Yahya Kemal Beyatlı İlkokulu’nda göreve başlayan Güzel, yaşadığı zor günleri öğrencilerinin sevgisiyle unutmaya çalışıyor.
Esra Güzel, AA muhabirine, depremin yarıyıl tatilinin son gününde meydana geldiğini anımsatarak, elbiselerini ütüleyip okulların açılacağı güne hazırlandıklarını fakat güne afetle uyandıklarını söyledi.
O dönemin çok acı olduğunu dile getiren Güzel, “O şoku atlatmak zaten saatlerimizi aldı, gün ağarmadı neredeyse. Gün ağardığında da çevremizde ayakta duran hiçbir bina olmadığını gördük ve hemen yakınlarımıza yetişme, hayatta olup olmadıklarını öğrenme çabası içerisine girdik. Maalesef yakınlarımızın çoğunu kaybettik. Günlerce arabanın içinde yattık çünkü enkaz altında olan yakınlarımız vardı. Onları çıkarmak, onlara ulaşmak derdiyle 10 gün kadar oradaydık.” dedi.
Bütün anılarının Hatay’da olduğunu belirten Güzel, çocuklarının eğitimlerini düşündükleri için Aydın’da kalmaya karar verdiklerini anlattı.
“Öğrencilerim sayesinde hayatın içinde olduğumu anlıyorum”
Yaşadıkları acılar nedeniyle uzun süre toparlanamadıklarını ifade eden Esra öğretmen, şöyle konuştu:
“O boşluk anımda çok acılar çektim. İçimdeki o acıları unutamadım, neredeyse depresyona sürüklendim. Geçen senenin başında müdürümüz sağ olsun beni çağırdı ve dedi ki, ‘Öğretmenim sana birinci sınıfı vermeyi düşünüyorum.’ Dünyalar benim oldu. Öğrencilerle tekrar buluşmak, onlarla tekrar sınıfta ders yapmak, kucaklaşmak bana o kadar iyi geldi ki. ve benim ilacım öğrencilerim oldu. Onlar sayesinde şu anda hayata bağlıyım. Onlar sayesinde hayatın içinde olduğumu anlıyorum. Bu, ne kadar kıymetliymiş. Rutinlerimiz ne kadar önemliymiş, bunu bir kez daha öğrendik. Tabii bunu yaparken orada bıraktığım maalesef mezun edemediğim öğrencilerimi de unutmadım çünkü deprem sırasında üçüncü sınıf okutuyordum. O öğrencilerimi bırakıp buraya gelmek beni ayrıca üzdü.”
Hatay’daki öğrencilerini geçen sene proje kapsamında Aydın’da ağırladıklarını hatırlatan Güzel, onları gördüğü anda çok mutlu olduğunu dile getirdi.
Güzel, asıl zor olanın depremden sonraki yaşam olduğuna dikkati çekerek, şunları kaydetti:
“Aylarca tek başıma sokağa çıkamadım. Sokaklarda kendimi yabancı hissettim. İşte asıl bunlar çok zor. Yani deprem belki 1-2 dakika sürüyor ama asıl ondan sonrası o kadar büyük travma ki. Bütün rutinleriniz değişiyor, komşularınız, iş arkadaşlarınız, alıştığınız çevre yok, her şeyden uzaktasınız ve bir daha onlara kavuşamayacağınızın bilinci bu daha büyük acı. Hep bana soruyorlar, ‘Depremde çok korktunuz mu?’ Çok korkmadım ama asıl ondan sonrası çok korkutucuydu. Kaç kişi öldü, hangi akrabalarım öldü, hangi akrabalarım sağ ya da deprem enkazından çıkabilecek mi? Allah’ım hiç kimseye yaşatmasın böyle bir duyguyu.”
